Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

"Καταναλώνω άρα υπάρχω..."






Ζούμε ως λαός, σε μια περίοδο έντονης αναστάτωσης.

Λίγο ο επαναστατικός μας χαρακτήρας, που καλώς υπάρχει, λίγο  η αντιδραστική μας συμπεριφορά, σε ότι κινείται. Ε δεν θέλει και πολύ. Είναι να απορεί κανείς βέβαια, το πως χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα ένστικτα ως λαός. 

-Δεν μας ενοχλεί, που δεν διαθέτουμε ως χώρα ανεπτυγμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας προσβάσιμο προς όλους τους πολίτες. 

-Δεν μας ενοχλεί, ότι έχουμε κάνει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο εδώ και δεκαετίες.

-Δεν μας ενοχλεί η καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων.

-Δεν μας ενοχλεί ότι ως χώρα, δεν διαθέτουμε Παιδεία ουσιαστική. 

-Δεν μας ενοχλεί, ότι ως λαός, χάσαμε τις αξίες μας.

-Δεν μας ενοχλεί, ότι μας ταίζουν τα ΜΜΕ ένα σωρό ψεύδη και προπαγάνδα.

Μας ενοχλεί όμως το γεγονός, ότι δεν μπορούμε να κινηθούμε 

Μας ενοχλεί, που δεν απολαμβάνουμε τον καφέ μας με τις ώρες, ως αργόσχολοι σε χώρους εστίασης. 

Μας ενοχλεί, που δεν μπορούμε να πάμε να κάνουμε τις αγορές μας στα πολυκαταστήματα σαν Βασιλιάδες, με μισθούς δουλείας.

Λέμε ότι δεν θα κάνουμε Χριστούγεννα, όλο αυτό επειδή δεν μπορούμε να πάμε έξω να φάμε και να αγοράσουμε, ότι πλαστικούρα μας πλασάρουν. 

Λες και το Νόημα των Χριστουγέννων είναι αυτό. 

Λες και ο Χριστός, όταν γεννήθηκε, μας είπε καταναλώστε ότι σας πλασάρουν και "μασήστε" ότι σας πουν.

Χάσαμε την έννοια των ημερών και και των συναισθημάτων. 

Το να προσφέρεις Αγάπη, δεν χρειάζεται να πας σε πολυκαταστήματα.

Το να προσφέρεις μια καλή κουβέντα σε συνανθρώπους σου, δεν χρειάζεται να πας σε εστιατόριο.

Το να προσφέρεις αλληλεγγύη, δεν χρειάζεται να φοράς ακριβό κοστούμι.

Ο μόνος λόγος για να πας να καταναλώσεις, είναι να ικανοποιήσεις το ΕΓΩ σου και τίποτα περισσότερο. 

Άρα για εσένα που αισθάνεσαι έτσι, δεν έχει κανένα νόημα, ούτε το μήνυμα των Χριστουγέννων, ούτε το νόημα της ΖΩΗΣ.

Καλή Συνέχεια λοιπόν 

Γιατί Γιορτή, δεν είναι για εσένα να σου ευχηθώ καλές γιορτές.

ΝΕΟ - ΕΛΛΗΝΑ

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Περί Πατριωτισμού




Πατριωτισμός, μια λέξη, μία έννοια τόσο σπουδαία, τόσο παρεξηγημένη, που πια "φοβάσαι" να την ξεστομίσεις.
Τι είναι άραγε πατριωτισμός?
Το Μίσος?
Η Βία?
Ο Φασισμός?
Ο Ρατσισμός?
Η Ξενοφοβία?
Τίποτα από τα παραπάνω.
Πατριωτισμός σημαίνει, αγαπώ την Πατρίδα μου, την Ιστορία της, Τα Σύμβολά της και τον Λαό της.
Πατριωτισμός σημαίνει, Σέβομαι, την Ελευθερία του άλλου, να αγαπάει τα δικά του.
Πατριωτισμός Σημαίνει Πολιτισμός, Σεβασμός, Αλληλοκατανόηση.
Δεν πρέπει να επιτρέπουμε να την κακομεταχειρίζονται συμπεριφορές που την προσβάλουν.

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Περπάτησα στο Δρόμο σου...






Περνάω, εκεί που σταματάει ο ουρανός
που φεύγει η μέρα βιαστική γι’ άλλο ταξίδι
πώς να σε πιάσω που μπροστά μου είναι ο γκρεμός
και η σκιά σου παίζει ερωτικό παιχνίδι.

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω, 
περπάτησα στα χάδια σου που μου `παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Περνάω, εκεί που τελειώνει η μοναξιά
και τα πουλιά μου τραγουδούν τον ερχομό σου
μα μπαινοβγαίνεις στ’ όνειρό μου, εσύ, κρυφά
και δε μ’ αφήνεις για να δω το πρόσωπό σου.

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω, 
περπάτησα στα χάδια σου που μου `παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013


Τι φταις αλήθεια.





Τι φταις αλήθεια. 
Κανείς δε σου μαθε το δρόμο για το "εμείς".
Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε να επενδύεις στο "εγώ". Σαν επαίτης εκλιπαρείς μπροστά στην πόρτά του "εσείς".
Έσπασες αμέτρητες φορές τα μούτρα σου, προσπαθώντας ανάμεσα σε σκοτάδια ν' ανακαλύψεις το "εσύ".
Σ' έπιανε πάντα πανικός στη θέα και στη σκέψη του "αυτοί".
Και στην απελπισία, στο χαμό σου, φώναξες
"Αυτός! Αυτός!"
Κι έπιασες ένα πιστόλι, να πολεμάς.
Τι φταις!

Αλκυόνη Παπαδάκη

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Το κουτσό κουταβάκι...





Ένας ιδιοκτήτης pet – shop είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημα του, που έγραφε: ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΟΥΤΑΒΙΑ. Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:

«Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι»;

Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 δολάρια.

Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε: «Δυστυχώς έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια»;

Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.

Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια. Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.Τότε ο μικρός ρώτησε:

«Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει»;

Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός ενθουσιασμένος είπε στον μαγαζάτορα:

«θέλω να το αγοράσω» του φώναξε αποφασιστικά.

Ο άντρας γέλασε και του είπε:

«Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω»…

Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του στον ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα. Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε: «το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά…».

Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.

«Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του… επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει…».

Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει. Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε: «εύχομαι… όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα»…

Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι’ αυτό που είσαι χωρίς όρους

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013



"Να με θυμάσαι..."








Όταν θα τελειώσει ξαφνικά το καλοκαίρι
όταν θα `χω φύγει μακριά σε κάποιο αστέρι
τίποτα να μη φοβάσαι να με θυμάσαι
γιατί σ’ αγαπούσα πιο πολύ κι απ’ τη δική μου τη ζωή


Όταν θα χαθούν οι αγάπες κι οι φιλίες
όταν θα με βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες
τις βραδιές που δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
γιατ’ ι σ’ αγαπούσα πιο πολύ κι απ’ τη δική μου τη ζωή


Όταν θα κοιτάς την άδεια θέση στο τραπέζι
όταν θα ακούσεις το τραγούδι αυτό να παίζει
μη δακρύζεις μη λυπάσαι να με θυμάσαι
γιατί σ’ αγαπούσα πιο πολύ κι απ’ τη δική μου τη ζωή


Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Η Πολεμική Αεροπορία στην κρίση του Μαρτίου 1987 – Touch & go στο Çiğli, ένας ιπτάμενος θυμάται...





Στις 19 Mαρτίου του 1987, το «Πίρι Pέις» πλέει από το στενό της Iμβρου προς το Aιγαίο συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων. Kινείται εκτός χωρικών υδάτων, κοντά στη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, τον Aθω και τη Σκύρο για να πραγματοποιήσει έρευνες. Oι Tούρκοι δηλώνουν ότι η υφαλοκρηπίδα είναι δική τους μέχρι τα μέσα του Aιγαίου. O Aνδρέας Παπανδρέου αποφασίζει ότι «θα αντιδράσουμε δυναμικά». O τουρκικός στόλος συγκεντρώνεται στον Eύξεινο Πόντο. Hταν ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Mαρτίου. Στο Eθνικό Kέντρο Eπιχειρήσεων στο τρίτο υπόγειο του υπουργείου Eθνικής Aμυνας έχει σημάνει συναγερμός. Aποφασίζεται κινητοποίηση όλων των δυνάμεων. Στα νησιά και στη Θράκη διατάσσεται γενική επιστράτευση. O ελληνικός στόλος έσπευσε στις επίμαχες θαλάσσιες περιοχές. Oι φάκελοι με τα σχέδια φεύγουν και παραλαμβάνονται από τους διοικητές όλων των Mονάδων.
«Γράψε ότι ο Mίλτος εκείνη τη νύχτα είχε τέσσερις βόμβες για πάρτι του “Πίρι Pέις”», λέει στο «Eθνος» πιλότος των Φάντομ. «Nα το γράψεις. Tο χρωστάμε σε όλους αυτούς που χαιρέτησαν τα παιδιά τους εκείνο το βράδυ και έφεραν παπά να μεταλάβουν». O Mίλτος καταθέτει από πρώτο χέρι τη μαρτυρία του:
«Tο “Πίρι Pέις” είχε βγει με τέσσερα συνοδευτικά πλοία. H Πολεμική Αεροπορία είχε σχεδιάσει αποστολή με 70 αεροσκάφη. H σχεδίαση είχε γίνει από τον αρχηγό ATA. Οι διοικητές των Mοιρών από όλη την Ελλάδα λίγο πριν νυχτώσει στις 26 Mαρτίου πήγαν στο ATA στη Λάρισα με αεροπλάνα και παρέλαβαν τα σχέδια σε σφραγισμένους φακέλους. Στις έξι το πρωί θα βυθίζαμε τον στολίσκο. Το KYΣEA το είχε εγκρίνει. Άλλα 40 αεροπλάνα ήταν έτοιμα για απογείωση, προκειμένου να κάνουν αναχαίτιση. Για εμάς ήταν πόλεμος, το είχαμε πάρει απόφαση.
Στις τρεις και μισή τα ξημερώματα μπήκαμε στα αεροπλάνα, βάλαμε μπροστά και περιμέναμε. Ήμασταν δεμένοι στο κόκπιτ και δεν μιλούσαμε. Δεν είχαμε καρδιοχτύπι, απλά δεν μιλούσαμε. Ήμασταν πολύ ήρεμοι. Λέγαμε, επιτέλους, ας γίνει. Τα αεροπλάνα θα συναντιόνταν σε συγκεκριμένο σημείο και ύστερα… όποιον πάρει ο χάρος. Σε 2,5 λεπτά θα τελείωναν όλα. Αν απογειωνόμασταν, δεν υπήρχε επιστροφή. Τελικά στις έξι παρά τέταρτο το πρωί υπέκλεψαν τηλέφωνο από το κοντινό τουρκικό ραντάρ και έμαθαν ότι το «Πίρι Pέις» δεν θα βγει. Στις έξι και τέταρτο μας είπαν ότι όλα είχαν τελειώσει». Το «Πίρι Pέις» δεν βγήκε από τον Kόλπο του Ξηρού. Tα πράγματα έδειχναν ότι είχαν ηρεμήσει. O Ανδρέας Παπανδρέου εξέφρασε «συγκρατημένη αισιοδοξία». Mια εβδομάδα μετά την κρίση, δεν πετούσε τίποτε στον εναέριο χώρο.
O Mίλτος θυμάται κι ένα ακόμα περιστατικό: «Hμέρα Πέμπτη την επόμενη εβδομάδα απογειώθηκαν δύο Φάντομ από Σκύρο και έκαναν αερομαχία με δύο F-104 δικά τους. Kυβερνήτες ο Γιάννης κι εγώ. Tους “σκίσαμε” και επειδή έμειναν από καύσιμα πήγαν να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο Tσίλι της Σμύρνης στα τουρκικά παράλια. O Γιάννης μού φώναξε να ακολουθήσω. Eπιασε κλειστό σχηματισμό τον ένα κι εγώ τον άλλο και φτάσαμε μέχρι την τελική φάση προσγείωσης. Kάναμε «touch and go» (άγγιγμα και απογείωση) στο τουρκικό αεροδρόμιο!
Aμέσως φύγαμε, περάσαμε χαμηλά από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου και σηκώθηκε όλη η αεροπορία τους να μας κυνηγήσει. Tο ραντάρ της Mυκόνου φώναζε σαν τρελό. Hταν ο Θύμιος που κατάλαβε τι έγινε. Tότε πετάξαμε υπερηχητικά από όλα τα χωριά τους. Πετούσαμε πολύ μα πολύ χαμηλά κάπου στα 10 με 15 μέτρα και… ισιώσαμε όλα τα τζάμια. Mέχρι σήμερα ήταν ένα μυστικό που κρατήσαμε επτασφράγιστο από το 1987 τα άτομα του σχηματισμού. Eχουν περάσει χρόνια, μπορείς να το γράψεις.».
Δημοσίευμα της εφημερίδας Έθνος, 31.8.2004 / Πηγή