Λίγες σκέψεις...

Πολλές φορές στη ζωή μου, έχω φτάσει στα όριά μου. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές αιτία είναι κάτι που πραγματικά εδώ και 19 χρόνια έχω αφιερώσει τη ζωή μου. Πάντα όμως υπήρχε αυτός ο "κάποιος" που μου έδινε το σύνθημα για μια καινούρια αρχή. Αυτός ο "κάποιος" που μπορούσε να με εμπνεύσει να αλλάξω πορεία. Αυτός ο "κάποιος" που χωρίς να μιλάει με τις ώρες μπορούσε να πεί τόσα πολλά... Αυτός ο"κάποιος" δεν ήταν ένας, ήταν διαφορετικός στο πέρασμα των χρόνων. Είχε αυτό το χαρακτηριστικό που εμείς λέμε ΗΓΕΤΗΣ. Πόσο λείπει σήμερα ένας πραγματικός Ηγέτης. Πόσο λείπει ένας άνθρωπος, που να μπορεί να δώσει επιτέλους, δύναμη, δύναμη ουσιαστική, όχι με λόγια, όχι με χρήμα, όχι από υποχρέωση, όχι από ανάγκη, όχι επειδή έχω αυτή ή την άλλη θέση. Αλλά επειδή πραγματικά το νοιώθουν, επειδή πραγματικά βλέπουν πιο μακριά. Επειδή πραγματικά δε θέλουν να σε αφήσουν να πέσεις και μετά να σου απλώσουν  το χέρι,  ούτε απλά σου δείχνουν το εμπόδιο, αλλά σε βοηθούν να το περάσεις.

Πολλές φορές αποτρέπω να με φωνάζουν Αρχηγό. Δεν μου αρέσει αυτός ο ρόλος ούτε με εκφράζει ως έννοια. 

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΩΣ ΕΝΝΟΙΑ!!! 

-Δε χρειαζόμαστε Αρχηγούς, χρειαζόμαστε ΗΓΕΤΕΣ.

-Δε χρειαζόμαστε Master Plan, xρειαζόμαστε ΌΡΑΜΑ 

-Δε χρειαζόμαστε DVD και σημειώσεις, χρειαζόμαστε ΈΜΠΝΕΥΣΗ

-Δε χρειαζόμαστε πρωτοσέλιδα, χρειαζόμαστε ΠΑΙΧΝΙΔΙ

-Δε χρειαζόμαστε επαίνους, χρειαζόμαστε ΥΠΟΣΤΗΡΗΞΗ 

-Δε χρειαζόμαστε Βαθμοφόρους πίσω από τηλέφωνα και γραφεία (χρειάζονται κι αυτά αλλά...), χρειαζόμαστε Βαθμοφόρους στην ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ

-Δε χρειαζόμαστε κάποιον να περπατάει μπροστά μας, χρειαζόμαστε κάποιον να περπατάει ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ.

Μα πάνω απ' όλα χρειαζόμαστε αυτή τη ΦΛΩΓΑ, που για κάποιο λόγο έχει σβήσει...

Μπορεί να την ανάψει κανείς παρακαλώ???